دعوت امین عزیز از من برای شرکت در مسابقه آرزوهای گیکی مرا برا آن داشت که این نوشته را بنویسم. این نوشته سه بخش دارد. بخش نخست پوزش. دوم آرزوهای گیکی و بخش سوم اینکه چرا گیک نیستم و نمی‌خواهم باشم.
– از همه خوانندگان پیگیر و وفادار بلاگ برای بروز نکردن آن پوزش می‌خواهم. همزمان درگیر چندین کار هستم. فکرم بسیار درگیر است. کلاس‌های کارآفرینی جهاد دانشگاهی صنعتی اصفهان دوباره و یکباره پی در پی تشکیل می‌شوند. نوشته‌های بسیاری دارم در صف ترجمه و … از همه اینها گذشته ترجیج می‌دهم نوشته‌هایی کارامد بنویسم و از روزنوشت‌نویسی و اینکه شام چه خورده‌ا‌‌م و در خیابان که را دیدم پرهیز کنم. البته همه اینها می‌تواند بهانه‌هایی باشد برای ننوشتن و امیدوارم پوزشم را پذیرا باشید.
– اگر فرض کنیم که گیک (=خوره) کامپیوتر هستم که نیستم آرزوهای خوره‌ای من اینها هستند:
- داشتن اینترنت به‌راستی پرسرعت و بدون ف-ل-T-رهای نابخردانه
- مدیر عامل یکی از بزرگترین شرکت‌های کامپیوتری جهان- که خود برپا کرده‌ام- باشم.
- همسری که کامپیوتری باشد اما گیک نباشد☺
- گیک ها اصلاح شوند (بخش بعد را ببینید)
– من گیک (کامپیوتری) نیستم و نمی‌خواهم باشم
نخست اینکه از برنامه نویس بودن من گذشته و تلاش می‌کنم در زمینه اقتصاد و مدیریت نرم‌افزار و وب کار کنم. اما:
با وجود آنکه سال‌هاست که از درگذشت گالیله -مادر مرده- می‌گذرد، گیک‌ها زمین محورند. می‌بخشید خودمحورند. یعنی خود را مرکز جهان می‌دانند و دیگران و کل جهان را در حال گردش به دور خود می‌انگارند.
نرم‌افزار پیچیده می‌سازند و به کاربر اهمیت نمی‌دهند و اشکال را از بیسوادی کاربر می‌دانند. همینکه خودشان ازچیزی سردربیاورند کافی است و دیگران اهمیت ندارند.
هر چه ما می‌گوییم مشکل نرم‌افزار ایران فنی نیست و مدیریتی است به گوششان نمی‌رود که نمی‌رود. البته این بیماری خوره‌های (=گیک) همه جاست اما رویکرد خارجی‌ها کمی تغییر کرده و مثلا تلاش می کنند در دوره کارشناسی اقتصاد خرد بگیرند و به این کار توصیه نیز می‌شوند.
در همین ایران خودمان اگر به داوطلبان رشته MBA یا اقتصاد، نظری بیفکنید آنهایی که دارای مدرک کارشناسی مهندسی هستند (البته من شهودی می‌گویم و آماری در دسترس نیست؟) کامپیوتری‌ها کمترین درصد را به خود اختصاص می‌دهند.
آنچه در نکوهش گیک‌ها آمد درباره گیک‌های کامپیوتری است و دیگر گیک‌ها را شامل نمی‌شود.
اگر می خواهید بار دیگری که مطلبی نوشته شد، آگاه گردید. عضو خوراک (feed) این بلاگ شوید.
این هم حرفیه خوب 🙂
راستی من شما رو به عنوان گیک کامپیوتر دعوت نکرده بودم.اولش یه عنوانی هم داشت که بعد تصمیم گرفتم به عهده ی خودتون بگذارم!
ممنون
سلام ،
نوشته های خوب و مفیدی به نظر میرسند. (به نظر… به خاطر اینکه فرصت نکردم کامل بخونم…)
امیدوارم موفق باشید.
راستی او جمله از شاهزاره کوچولو نیست! از روباه بود !!! 😉
خوش باشی
آرزوهاي بزرگ:
همسری که کامپیوتری باشد اما گیک نباشد☺
منتظر مطالب مفيد شما هستيم
نبی جان ممنون
منظور من از «کتاب شازده کوچولو» است.
“داشتن اینترنت به‌راستی پرسرعت و بدون ف-ل-T-رهای نابخردانه”
خدائيش اين مشكل خيلي حاده. من ساعات زيادي از عمرم رو در پشت اين خطوط كند و مزخرف طلف كردم بدون اينكه چاره ديگري داشته باشم
اميدوارم باعث و باني هاش كه اين همه سال توي اين مملكت بيخيال و بي دغدغه نشستن و پا رو پا انداختن و حال ميكنن و به فكر زير ساختها و … نيستن مفلوك بشن!
به نظرم گیک ها کاملا انعطاف پذیر هم هستند نه اینکه خیلی خود محور باشند …..اتفاقا بیشترشون خیلی معلم های خوبی هم هستند و حس کمک و همکاری دارند مخصوصا در دنیای اوپن سورس …..
سلام،
خوره‌های بد… خوره‌های خوب…
شما وقتی می‌گویید «خورهء در واقع به خوره‌های بد اشاره می‌کنید. همهٔ خوره‌ها این‌طور نیستند!
به علت اشتراکات زیاد geek بودن و hacker بودن، شما را ارجاع می‌دهم به مقالهٔ اریک ریموند با عنوان «How to Become a Hacker».
ابراهیم جان سلام و ممنون
من مقاله یاد شده را بارها خوانده‌ام و دراین بلاگ نیز چند بار به آن ارجاع داده‌ام.
منظور من از این خوره‌ها «geek» همان‌هایی است که شما به آنها می‌گویید خوب، البته بیشترشان و نه همه.